Kunnen zijn met wat is op meerdere lagen. Met The Freedom to Fly, yoga opleidingen en andere trajecten die ik heb gedaan, heb ik me bevrijd van heel veel sluiers. En dat geeft me veel vrijheid. Meer lichtheid, meer zelfliefde en meer en meer kunnen zijn met wat er is.
Dat uit zich emotioneel…
Ik weet nog steeds hoe het was.. de eerste keer dat ik kon voelen ik ben niet mijn angst. Kon waarnemen… ik voel en ervaar angst en toch is er een andere stroom in mij. Een kracht een energie die dat liefdevol waar kan nemen. Nog steeds voel ik angst. Maar tegelijkertijd is het anders. Lichter ook op een bepaalde manier. Zo is het voor mij ook met verdriet en met boosheid. Een rijk gevoel is dat.
De afgelopen weken heb ik rondgelopen met zwaarte. Een zwaar gevoel. Voelde mijn vreugde en sprankeling niet. Ik zakte daar wat in.
Dit gevoel van zwaarte is een oude bekende. Daar zitten bij mij kritische gedachten onder. Ik ben niet goed genoeg, ik ben niet de moeite waard. Ik kan niet geloven dat ik leuk genoeg ben. Dat mensen mij leuk vinden of waarde hechten aan mijn aanwezigheid.
Terwijl ik dit opschrijf voelt alsof er weer een zware deken over me heen land. Mijn schouders neerdrukt en mijn hart sluit. Laat maar, een moedeloos gevoel. Verdrietig gevoel.
Deze morgen is er een inzicht. Ik heb liefde nodig. Ik heb heel veel liefde nodig en dat zoek ik buiten mezelf. Daar krijg ik nooit genoeg. En zoals je hierboven kunt lezen. Ik geloof het toch niet als in het krijg. Zolang ik de gedachte leef dat er iets nog niet goed genoeg is in mij. Een bodemloze put…
Ik heb liefde nodig van mezelf. En mijn zelfliefde is inmiddels zoveel gegroeid dat ik nu ook deze diepe gedachten patronen kan aanschouwen. Van niet de moeite waard zijn.
En ineens shift er iets.
Er gaat een knop om.
Zoals ik bij een emotie kan zijn. Bij angst, verdriet en woede. Deze kan waarnemen en tegelijkertijd weten en voelen dat er meer is.
Zo kan ik ook bij een gedachte zijn. Ik ben niet die gedachtes die ik heb. Ik ben niet de gedachte dat ik niet goed genoeg ben. Niet de gedachte dat ik het niet kan geloven dat er mensen van me houden en bij me willen zijn.
Ik kan er wel bij zijn bij die gedachte. Hij roept nog steeds een gevoel van zwaarte op. Maar door erbij te zijn voelt het ineens lichter. Ik ben meer dan mijn gedachtes.
Het is echt voor het eerst dat ik dit ook in en met mijn mentale lichaam zo ervaar. Echt heel bijzonder. Ik zie de lijnen en structuren die zich zo hebben gevormd. Een hele reeks patronen van aanpassen, me groot houden, afwachten, zorgen voor… en meer.
Voor nu ben ik gewoon met deze innerlijke ervaring. Het kunnen waarnemen van deze kritische gedachten zonder ze te zijn. En zonder er iets mee te moeten. Zonder ze te verplaatsen door gedachte of overtuiging: Je bent wel de moeite waard. Dat weet je toch wel. Je bent goed genoeg zoals je bent.
WoW. Het is niet voor het eerst dat ik werk met mijn gedachten. Maar wel voor het eerst dat ik er niets mee moet, ze niet weg moeten of me vertellen dat ik iets nog niet goed genoeg doe. Snap je de kronkel daarin? De vicieuze cirkel.
Dit is voor mij zijn met wat er is op een dieper niveau! Alleen maar waarnemen wat er is. Met heel veel liefde! Zelfliefde! ????????????✨
Recente reacties